"Hoe kunnen we kinderen en volwassenen laten ontdekken wat hedendaagse dans is en zelf in beweging zetten?"
Interview met Lara Deruyter over Time Play (door Elisabeth Morrhey)
Time Play is een voorstelling (5+) gebaseerd op verschillende kinderspelletjes, gemaakt door LAP vzw. Lara Deruyter is er danseres en productiemedewerker.
Lara: Het publiek mag verwachten om geprikkeld te worden om mee te bewegen en om te genieten van het spel dat wordt gespeeld tussen de twee dansers. Het is een heel speelse voorstelling, een opgewekte voorstelling ook, en het leuke is dat iedereen mag meedoen. Er worden zeker geen complexe dingen verwacht: iedereen op zijn eigen tempo en zijn eigen manier. Zo kunnen mensen ontdekken wat beweging voor hen kan zijn of hoe hedendaagse dans voor hen ingevuld kan worden.
De voorstelling is er voor kinderen én volwassenen, voor zij die willen meedoen of gewoon kijken.
Lara: Van kinderen tot de oma's en de opa's: iedereen kan meedoen, elk op zijn of haar eigen manier en tempo. Een beweging kan immers op veel verschillende manieren uitgevoerd worden: je kan dat super groot doen, of miniem, alleen met een pols, als je dat wil. Dat is ook de grootste inspiratie voor deze voorstelling: hoe kunnen we kinderen en volwassenen laten ontdekken wat hedendaagse dans is en zelf in beweging zetten? Dat is leuk voor kinderen, maar ook voor volwassenen: eigenlijk kan ik misschien even goed als mijn kind – en zelfs nog leuker: mét mijn kind – ook gewoon spelen en bewegen? Maar het is ook belangrijk dat mensen zich niet laten afschrikken door het interactieve aspect van de voorstelling, want er is niks verplicht. Je hebt altijd eigen keuze. We gaan iedereen natuurlijk wel aanmoedigen om mee te doen en gewoon te ontdekken wat het voor hen betekent om mee te doen. Het zou heel leuk zijn als ze gewoon plezier komen maken. Maar het is voor volwassenen ook al leuk om naar te kijken, aangezien je als volwassene andere dynamieken herkent dan de kinderen. Het is geen voorstelling die een verhaaltje vertelt van a tot z: je kan heel veel zelf invullen, wat er ook voor zorgt dat je als volwassene helemaal je eigen verbeelding kan gebruiken.
De voorstelling is eigenlijk een bewerkte versie van een voorstelling die in corona gemaakt werd om te passen binnen de lijnen die er toen waren.
Lara: In tijden dat er heel veel niet kon, wilden we kijken naar wat we wel nog konden doen: hoe kunnen we mensen in beweging zetten zonder dat er zo'n gigantische drempel zit? Mensen vonden die voorstelling zo leuk dat we het zijn blijven spelen. We merkten dat we in die voorstelling de hele tijd spelletjes met elkaar aan het spelen waren. Van daaruit zijn we gaan onderzoeken wat herkenbare spelletjes zijn voor een publiek, die zij ook kunnen meespelen en waarbij zij kunnen mee bewegen. Dat gaat van pingpongen tot een soort sneeuwballengevecht en een soort vergezochte 1-2-3-piano. We hebben er zelf wat mee gespeeld, maar het publiek zal zeker bepaalde spelletjes of bewegingen herkennen.
