Rockconcert in het kwadraat én met dans!

Impressie van Into The Open (door Elisabeth Morrhey)

In de Ambiorixkazerne danst Voetvolk, terwijl Dendermonde, de band van Maarten Van Cauwenberghe, rockmuziek maakt. Hoewel, terwijl is niet het juiste woord: rock en dans gebeuren niet gewoon tegelijkertijd, ze gebeuren samen. De choreografie wordt het concert, en andersom. Dat alles gebeurt in de loods van de kazerne, de ideale omgeving die het gevoel dat het dak eraf mag (moet?) alleen maar sterker maakt.

Lichamen omstrengelen elkaar in slow motion op uptempo muziek. Shirts worden van lijven en over hoofden getrokken. Dansers worden over het podium gedragen. Een zangeres ligt op een rechtopstaande gitarist. Er gebeurt zo veel dat je bijna zou vergeten te kijken naar de drummer. Die gaat helemaal los. Ook dansers worden tijdelijk drummers (en het drumstel). Op de beats van de drum worden zelfs de gitaren deel van de choreografie. Verder dan een oerschreeuw en gescandeerde losse lettergrepen komen de lyrics niet, maar de choreografie zegt zoveel meer. De artiesten dansen met elkaar, maar ook met het publiek – zoals muzikanten op concerten muziek maken met elkaar én met het publiek. Voor het laatste nummer mag het publiek zelfs mee het podium op kruipen.

Dat alles creëert de sfeer van een soort über-rockconcert. Meer rock kan een concert niet worden. Een rockconcert in het kwadraat – maar dan met dans. De muziek alleen zou een goed concert zijn, de dans zonder livemuziek zou een toffe voorstelling zijn, maar samen worden ze iets groters. Wat je ziet en wat je hoort gaan zo goed samen dat je iets voelt, naast de trommels in je buik. Want het is wel hard. Tegen het luide volume van de muziek kan je oordoppen in je oren steken, tegen de luidheid van de performance kan je niks doen, behalve ontwapend worden en meedansen. Kort samengevat: Voetvolk rockt!