Niet altijd in volle vrijheid, maar wel met diepe liefde.

Impressie van Sartre en de Beauvoir (door Niels Dewil)

Soms valt er aan een stuk weinig toe te voegen. Heeft het de existentie zelf al gevat.

Van een mensenleven. Zoals Frank Focketyn alias Jean-Paul Sartre zegt: “wij hebben geen essentie, wij zijn existentie, wij moeten en cour de route zelf uitvinden wie we zijn.” Vrijheid en vechten voor de vrijheid van anderen, dat is onze verantwoordelijkheid.

Van theaterspel. Zittend op hun stoel schenken Frank en Sien Eggers alias Simone de Beauvoir ons en elkander nog een laatste dans. Met passie, met plagende zijstapjes, met stiltes ook. Filosoferen, badineren, mijmeren – ook dat is existeren.

Van een tekst. Stefaan Van Brabandt verweeft met glasheldere taal de theorie van het existentialisme met de praktijk van die existentie zoals ze door Sartre en de Beauvoir werd ingevuld, niet altijd in volle vrijheid maar wel met diepe liefde.

“We zijn beginnen praten met elkaar en wij hielden niet meer op met praten”, vertelt Simone over haar ontmoeting met Sartre. Dat deden Sien en Frank na anderhalf uur helaas wel. Er zit niets anders op dan te doen wat Simone deed toen Sartre stief: met hen blijven praten, in je hoofd. Doe jij hetzelfde, Castor?