"Is dit het het einde der tijden, of net het begin van nieuwe tijden?"

Interview met Luc Daelemans en Marcel Vanthilt over Het Laatste Konijn (door Elisabeth Morrhey en Niels Dewil)

Luc Daelemans maakte al vaak projecten voor MoMeNT. Ook nu plaats hij zijn foto’s in de openbare ruimte, in de tuin van het Praetorium.

Luc: Ik zie mijn foto’s graag groot en ook buiten. Niet in gebouwen, niet in culturele centra, niet in musea, omdat ik nog altijd vind dat mensen een te grote drempelvrees hebben tot cultuurtempels.

De expo Het Laatste Konijn toont wat er zou kunnen overblijven van de samenleving na het einde der tijden.

Luc: Ik was al een beetje bezig met een item rond natuur. Ik werd geconfronteerd met bosbranden en hagelbollen, en ik vroeg mij af (en ik hoop dat elke mens zich dat afvraagt): waar zijn we mee bezig? In die zin vond ik het geen moeilijk thema om mee aan de slag te gaan, omdat je er elke dag mee geconfronteerd wordt. Maar je mag het ook niet plat-fotograferen, of plat-behandelen. Ik kom uit de journalistiek en ik heb altijd wel thema's die een beetje tijd-gerelateerd zijn, een inhoudelijke boodschap hebben of gelinkt zijn met een actueel item zonder daarmee belerend te zijn. Er zit altijd een kwinkslag in. Met een beetje ironie wil ik de mensen iets laten inzien (of niet) of ermee laten lachen.

De ironie zit deze keer vooral in het gebruik van een wit konijn.

Luc: Ik denk dat het gelukt is om het niet te zwaar te maken, omdat we dat wit konijn hebben genomen. Dat is eigenlijk heel dom gebeurd. Marcel Vanthilt moest een clip opnemen voor MoMeNT. Hij kon kiezen uit een aantal maskers en hij had op dat moment een wit pak bij. Zo is het dan het wit konijn geworden, in een toevallige brainstorm. Daardoor heeft de expo een extra invulling gekregen, want het wit konijn heeft een dubbele betekenis. Is dit het laatste konijn voordat de schimmels het overnemen, of is het een wit konijn dat je uit je hoed tovert en dat met oplossingen komt? Zo stellen we de vraag of er wel of geen leven is. Is dit het einde der tijden, of is dit het begin van nieuwe tijden? Misschien kan het wit konijn nog voor redding zorgen, of tenminste iedereen wakker schudden. Daarom heb ik het wit konijn gefotografeerd op plaatsen waar problematieken zich stellen: in het verkeer, bij luchtpollutie, in de natuur, ...

Het is dus Marcel Vanthilt die voor de gelegenheid in de rol en het kostuum van het laatste konijn kroop.

Marcel: Ik denk dat een deel van de dieren stiekem een revanche aan het plannen is tegen de mens. In Australië heb je al een tijdje padden die zo giftig zijn dat ze geen meerdere meer hebben in de natuur, in New York zit het vol met ratten, in Wallonië stijgt de wasberenpopulatie. Ook covid is begonnen met een dier. Dus misschien wordt dit wel de nieuwe mens: een mutatie tussen een myxomatose konijn en de huidige mens.

En zo zitten er, bijna onbedoeld, veel linken in de expo van Het Laatste Konijn.

Marcel: Er kan veel verhaal achter gezocht worden. Maar het zijn ook gewoon prachtige composities.

Op 6 augustus zal danseres Paola Zampierolo een performance geven bij de werken.

Luc: Ik speel al lang met het idee om daar iets rond te doen. Ik had een liedje in gedachte dat enorm bij dit werk past: HAHA van Charlotte Adigéry. Dat kan je ook interpreteren als: lacht zij nu of weent ze? Ik zag voor mij hoe iemand danst in de wereld van het laatste konijn. Ik wil niet zeggen dat dit het einde der tijden is, want misschien danst ze wel naar de toekomst. Zij moet ons leiden, met een lach en een traan, met de nodige dramatiek en de nodige vrolijkheid, naar de problematiek en zo naar de nieuwe wereld.