“De vrachtwagen creëert het gevoel dat je bij elkaar zit en samen de roadtrip maakt.”

Interview met Ellis Meeusen over Faren (door Niels Dewil)

Ellis Meeusen ruilde haar studies geneeskunde in voor de theaterschool in Leuven.

Ellis: Toen ik een jaar geneeskunde aan het studeren was, ben ik ook begonnen met theater. Ik had het gevoel dat ik een uitlaatklep nodig had en vond die bij de academie in Mortsel even later ook bij een amateurgezelschap. Na drie jaar kreeg theater zoveel gewicht en besefte ik dat ik niet mijn hele leven in de praktijk van de geneeskunde zou willen werken, hoewel de studie op zich mij wel interesseerde. Bij theater had ik wel dat gevoel.

In 2020 studeerde Ellis af aan de theaterschool in Leuven. Faren, de voorstelling die ze op MoMeNT brengt, was haar afstudeerproject.

Ellis: Voor mijn bachelorproef had ik het boek On Chesil Beach van Ian McEwan bewerkt. Voor mijn masterproef leek het mij een logische stap om zelf iets te schrijven. Aangezien dit het laatste is wat je maakt in de opleiding, wou ik een tekst schrijven waarin ik iets van mezelf kwijt kon. Daarom vertrekt de tekst vanuit een vrouwelijk personage en iets dat dichtbij mezelf ligt. Ik heb een soort fascinatie voor de mythe van Orpheus en Eurydice, een verhaal dat ik zeer ontroerend vind. Het raakt mij ook erg dat mensen al zo lang door dit verhaal, dat al meer dan 2000 jaar oud is, geraakt worden. Ik besloot om het verhaal te vertellen in een moderne context. Ook mensen die de mythe niet kennen, kunnen daardoor de voorstelling volgen.

Faren gaat over een jonge vrouw die samen met haar lief op een warme meidag naar het zuiden van Frankrijk rijdt om haar broer te gaan bezoeken die op het punt staat om vader te worden.

Ellis: Het is een rit die ze vroeger als kind al gedaan heeft met haar ouders en broer. In de rit geraakt ze verloren tussen het heden en de herinneringen aan vroegere ritten en alles wat daar tussen zit. De voorstelling gaat over de tijd die je linkt aan je leven en hoe je dat aanvoelt. Het gaat over de tijd van een leven eerder dan over de tijd waarin we leven.

Ellis schreef de tekst voor Faren op de theaterschool. Later, tijdens de covidpandemie, werd de tekst als boekje uitgebracht bij De Nieuwe Toneelbibliotheek. De tekst is dan een eigen leven gaan leiden en werd onder andere opgepikt door Bart Bogaert, programmator theater van CC De Steiger in Menen.

Ellis: Aangezien de scholen op dat moment niet meer naar theater mochten gaan, zocht hij een theatervoorstelling die naar school kon komen. Toen is het idee ontstaan om de voorstelling te spelen in de trailer van een vrachtwagen. We hebben dan een vrachtwagen gevonden waar een tribune in zit. Dat was praktisch, maar tegelijkertijd ook functioneel – Faren is een tekstvoorstelling die concentratie vraagt en dus een ruimte nodig heeft die focus geeft – én symbolisch aangezien de voorstelling gaat over onderweg zijn. De vrachtwagen creëert het gevoel dat je bij elkaar zit en samen de roadtrip maakt.

Ook na de covidpandemie blijft Ellis de voorstelling opvoeren in de trailer van de vrachtwagen. Die unieke setting biedt zowel uitdagingen als voordelen.

Ellis: De scène is superklein, twee meter op twee meter. Er zijn geen coulissen, dus je kan je niet verstoppen, je kan geen decorwissel doen of iets uit je hoed toveren wanneer je het gevoel hebt dat het publiek niet mee is. Daardoor is het een heel eerlijke voorstelling. Het is bovendien veel minder anoniem dan in een schouwburg. Van alle mensen in het publiek kan ik het gezicht zien. Daardoor voel ik veel directer hun reactie. Dat is uitdagend, ik mag me niet laten afleiden. Maar het is ook heel leuk, omdat het aanvoelt als een gedeeld verhaal, iets waar we samen inzitten. Na de voorstelling komen toeschouwers ook sneller iets zeggen, omdat het zo dichtbij voelt.

In 2019 stond Ellis nog alleen op scène wanneer ze de voorstelling speelde, maar sinds de opvoeringen in de covidpandemie is het een dialoog geworden.

Ellis: Het is altijd een soort tussenvorm geweest, iets tussen monoloog en dialoog. Toen ik de voorstelling in 2019 alleen op scène speelde, had ik veel extra stemmen, die ik via verschillende audiodragers afspeelde. Daarna kwam covid en de beslissing om de voorstelling te spelen in de trailer van een vrachtwagen. Aangezien de scène zo sober is, dacht ik: dan is het misschien leuker dat er twee mensen op scène zijn! Zo is het dan een dialoog geworden. Er is echter niet veel veranderd aan de tekst, het heeft vooral een andere vorm gekregen.

Op MoMeNT speelt Ellis Faren voor het eerst met Milan Vandierendonck.

Faren: Ik heb Faren zeker 70 keer met Bjarne Devolder gespeeld. Aangezien het voor Bjarne agendagewijs niet meer ging, was Milan een voor de hand liggende optie. Ik ken Milan immers al lang. We speelden samen in een voorstelling van Moya De Feyter, gebaseerd op haar boek Massastrandingen. Voor mij is het leuk dat er af en toe iets verandert waardoor het toch weer als nieuw aanvoelt, want ik heb nog nooit een voorstelling zo vaak gespeeld. Dat komt ook doordat er niet veel toeschouwers in de trailer kunnen en we de voorstelling vaak meerdere keren op een dag spelen.