“De verhalen van mensen zetten mij aan het denken, over de maatschappij én over mezelf.”
Interview met Eva Put/Evawicht (door Niels Dewil)
Wie er vorig jaar op 7 juli bij was in de kerk van Vreren, zal zich ongetwijfeld nog het concert van Evawicht geheugen. Ruim een jaar later staat Evawicht opnieuw op de affiche van MoMeNT. Eva Put herinnert zich het concert van vorig jaar nog goed.
Eva: Ik ben altijd wat onzeker over mijn piano- en gitaarspel, zeker als het een nieuw nummer betreft. Aangezien ik drie kwartier kreeg om te spelen, zaten er enkele nummers tussen die ik nog niet helemaal onder de knie had. Daardoor betekende dat optreden voor mij ook het overwinnen van een drempel. Terwijl ik aan het spelen was, kreeg ik veel positieve feedback van de mensen. Dat heeft me een boost in zelfvertrouwen gegeven, omdat ik merkte dat ik gewoon mijn ding kan doen en dat mensen dat appreciëren. Ook na het optreden heb ik nog veel positieve reacties gekregen, vaak van mensen die ik nog niet kende. En ik speel ook heel graag in een kerk of kapel. Ik weet nog dat ik mij op een bepaald moment tijdens het concert echt een preacher voelde.
Sinds het concert vorig jaar heeft Eva niet stilgezeten.
Eva: In 2022 heb ik veel kunnen spelen met Evawicht en op die manier veel ervaring kunnen opdoen. Na al die optredens ben ik mijn nummers beginnen finetunen. Van oktober vorig jaar tot maart dit jaar zat ik op regelmatige basis in de studio om mijn eerste album op te nemen. Sinds juni ben ik enkele nummers één voor één aan het uitbrengen. In oktober volgt dan de volledige plaat, die de titel Passant zal dragen.
Eva brengt de plaat in eigen beheer uit. Voor de opnames koos ze What’s that sound studio van Tim Martens in Bilzen.
Eva: Die samenwerking was heel fijn. Tim is een rustige mens die zijn tijd neemt en weet wat hij doet. Het is iemand die heel goed luistert en rekening houdt met wat jij wil, maar ook heel eerlijk is als hij merkt dat iets niet werkt. Hij is ook positief ingesteld en denkt mee. Wanneer iets niet bleek te werken, hebben we samen geëxperimenteerd en gezocht naar oplossingen. Ik had geen producer, maar Tim zorgde ervoor dat ik niet volledig op mezelf was aangewezen.
Als eerste nummer koos Eva voor James Blond. Vorig jaar bracht ze, haar grote boek in de hand, een ruwe versie van dat nummer op MoMeNT. Het is het meest nieuwe nummer op het album.
Eva: Ik vind James Blond een goede binnenkomer, omdat dat nummer heel veel vertelt over mijn muziek. Sommige nummers zijn akoestisch, terwijl andere eerder elektronisch zijn. Soms zing ik en in andere nummers werk ik vooral met spoken word. In James Blond komen al die aspecten terug. Het is een combinatie van het akoestische met het elektronische, en van spoken word met zang.
Ook tekstueel is James Blond een goede referentie voor datgene waar Evawicht voor staat. Vorig jaar schreven we over haar versie van “Wie zou je willen wezen” (een cover van De Nieuwe Snaar) dat dit is hoe gospel vandaag zou kunnen klinken. Op James Blond zingt Eva nu zelf: “Scherp-tongig zal ik blijven preken”.
Eva: Ik beschouw James Blond een beetje als mijn protestnummer, al kreeg ik een tijdje geleden als feedback dat al mijn nummers protestsongs zijn. Misschien klopt dat wel. Mijn discussies met vrienden gaan vaak over maatschappelijke thema’s. Dat maatschappijkritische is een stukje van wie ik ben. Ik stel dingen in vraag. Ik heb ook vier jaar als straathoekwerker gewerkt en heb daar mensen uit alle lagen van de samenleving ontmoet en veel dingen gezien.
Het zijn de ontmoetingen met mensen die voor Eva een grote inspiratiebron zijn voor haar muziek.
Die conclusie geldt ook voor ‘Geleden lang’, het tweede nummer dat Evawicht ondertussen uitbracht. Het nummer klinkt hyperpersoonlijk, maar zou evengoed over u of uw buur kunnen gaan. Wanneer u het zaterdag hoort, geef de mens naast u een knuffel en vraag hem of haar hoe het er écht mee gaat (na het concert wel te verstaan).
Eva: Het album voelt voor mij als een mijlpaal van mijn eerste periode als Evawicht. Het bevat allemaal nummers die ik de afgelopen maanden veel gespeeld heb en waarbij ik gezocht heb naar hun beste uitvoering. Voor mij was dit in de eerste plaats een zoekplaat. Wat de uitkomst ook zou zijn, ik wou vooral weten hoe het werkt en met welke zaken ik rekening moet houden om muziek op te nemen en uit te brengen. Ik heb daar veel van geleerd. In de studio merkte ik soms dat iets wat live heel goed werkt helemaal niet werkt op plaat. Van haar licht en Passant hebben daardoor een heel ander arrangement gekregen en heb ik ingespeeld met band: Igor Maseroli op sax, Patrick Cuypers op orgel, mijn broer Clemens Put op drums en ikzelf op contrabas. Zij zullen er ook bij zijn op de officiële releasevoorstelling in C-Mine op 20 oktober, aangevuld met Ruben Appermont op contrabas.
Maar eerst is er nog op het optreden op MoMeNT. Eva zal er de nummers van haar album brengen, maar ook nog een stukje experimenteren. De komende maanden wil ze vooral focussen op haar bindteksten die naar eigen zeggen haar grootste werkpunt zijn, zodat ze vanaf oktober een volwaardig programma kan brengen. Voorlopig staan er al optredens gepland in C-Mine, CC Maaseik en CC Muze. En hopelijk volgen er nog meer optredens, want Eva wil vooral spelen.
Eva: Ik wil niks forceren. Ik ben nog altijd zoekende, waarschijnlijk zal ik dat altijd zijn. Ik hoop vooral dat er uit de geplande optredens weer nieuwe optredens voortvloeien. Spelen is hetgeen ik het liefste doe, bij voorkeur op aparte, absurde of intieme locaties zoals bij MoMeNT. En binnenkort wil ik weer nieuwe nummers schrijven, zodat ik met nieuwe muziek naar buiten kan komen. Dan zal ik zien wat daaruit voortkomt. Ik vertrouw het proces.
