Poëtische reflectie op het MoMeNTfestival 2023 (door Niels Dewil)

Liefste TIJD,

Weet je nog?

Hoe wij verliefd werden op elkaar? Jij mijn

onderstebovenstuk, ik jouw

opperstegeluk

Of droomde ik dat maar?

Ik geef toe, het was voor mij

geen liefde bij de eerste tik – ik had meer tijd nodig, meer

van jou, tot het plots niet snel genoeg kon gaan,

ik daagde elk ogenblik

Waar ben ik jou, verloren

uit het oog, was jij niet de vinger aan mijn pols,

het beeld waar ik naar streefde?

Leefde jij zoals ik loog?

Was ik verblind voor liefde, dat jij

mogelijk maakt? Te houden, te onthouden

en behouden al wie en wat

ons tijdloos raakt

Plots stond ik stil, waar jij

nu staat en vreesde ik jouw eind, tot ik besefte,

nooit voorgoed voorbij is waar jij gaat

en voor mij is het al laat

Maar zelfs vijf na twaalf, is een moment

dat dingen kunnen keren, kunst

baart, oefening went, wanneer

we jou weer waardig eren

Liefste TIJD,

Ik weet het terug.